در دنیای پرشتاب امروز، بی‌خوابی و اختلالات خواب به مشکلاتی رایج تبدیل شده‌اند که می‌توانند کیفیت زندگی و سلامت عمومی افراد را تحت تأثیر قرار دهند. یکی از داروهایی که برای مقابله با این معضل تجویز می‌شود، زولپیدم است. اما زولپیدم چیست و چگونه می‌تواند به بهبود مشکلات خواب کمک کند؟ در این مقاله، به بررسی جامع این دارو، کاربردها، عوارض جانبی و نکات مهم مرتبط با آن خواهیم پرداخت تا با آگاهی کامل‌تری در مورد استفاده از آن تصمیم‌گیری کنید.
زولپیدم چیست؟
زولپیدم یک داروی خواب‌آور است که عمدتاً برای درمان کوتاه‌مدت بی‌خوابی استفاده می‌شود. این دارو با تأثیر بر سیستم عصبی مرکزی، فرآیند به خواب رفتن را تسهیل کرده و مدت زمان خواب را افزایش می‌دهد. زولپیدم با نام‌های تجاری مختلفی مثل Ambien نیز شناخته می‌شود و به‌طور معمول در دوزهای 5 و 10 میلی‌گرمی موجود است.
این دارو به‌طور خاص برای افرادی تجویز می‌شود که در شروع خواب یا حفظ آن مشکل دارند. مصرف زولپیدم معمولاً 30 دقیقه قبل از خواب توصیه می‌شود و برای پیشگیری از وابستگی، مصرف آن نباید به مدت طولانی ادامه یابد.
مکانیزم اثر: زولپیدم از طریق تأثیر بر گیرنده‌های خاصی در مغز (گیرنده‌های گابا) عمل می‌کند که باعث کاهش فعالیت مغز و القای خواب می‌شود. این ویژگی باعث شده تا این دارو نسبت به خواب‌آورهای قدیمی مانند بنزودیازپین‌ها، اثرات خواب‌آور هدفمندتری داشته باشد.
با این حال، عوارض جانبی زولپیدم شامل خواب‌آلودگی در روز بعد، سرگیجه، تهوع، و در موارد نادر، رفتارهای غیرمعمول مثل راه رفتن در خواب است. به همین دلیل، مصرف آن باید زیر نظر پزشک انجام شود.
موارد مصرف زولپیدم
موارد مصرف زولپیدم به کاربردهای درمانی این دارو اشاره دارد که معمولاً در ارتباط با اختلالات خواب است. این دارو عمدتاً برای افرادی تجویز می‌شود که دچار بی‌خوابی هستند و به کمک نیاز دارند تا بهبود کیفیت خواب خود را تجربه کنند. در ادامه، جزئیات بیشتری از موارد مصرف زولپیدم ارائه شده است:
درمان بی‌خوابی (Insomnia)
زولپیدم به عنوان یک داروی خواب‌آور در درمان کوتاه‌مدت مشکلات بی‌خوابی به کار می‌رود. این مشکلات ممکن است شامل موارد زیر باشد:
دشواری در به خواب رفتن
بیدار شدن مکرر در طول شب
بیدار شدن زودهنگام در صبح و ناتوانی در بازگشت به خواب
بهبود کیفیت خواب
این دارو برای بهبود مراحل خواب عمیق تجویز می‌شود. زولپیدم باعث آرامش مغز و کاهش فعالیت آن می‌شود که نتیجه‌اش افزایش مدت زمان خواب مفید و عمیق است.
بی‌خوابی ناشی از استرس یا تغییرات محیطی
در مواقعی که بی‌خوابی ناشی از عواملی مانند استرس، تغییرات محیطی، یا تغییر زمان‌بندی خواب (مانند جت‌لگ) باشد، زولپیدم می‌تواند به عنوان یک درمان موقت مؤثر باشد.
استفاده در بیماری‌های روان‌پزشکی یا مشکلات خواب مزمن
در موارد خاص، زولپیدم ممکن است به عنوان بخشی از درمان اختلالات خواب ناشی از بیماری‌های روان‌پزشکی یا مشکلات خواب مرتبط با دردهای مزمن تجویز شود.
عنوان بخشی از درمان اختلالات خواب ناشی از بیماری‌های روان‌پزشکی یا مشکلات خواب مرتبط با دردهای مزمن تجویز شود.
نکته مهم:
زولپیدم معمولاً برای مصرف کوتاه‌مدت (2 تا 4 هفته) توصیه می‌شود. مصرف طولانی‌مدت این دارو می‌تواند به وابستگی منجر شود یا اثرات آن را کاهش دهد. مصرف زولپیدم باید حتماً زیر نظر پزشک صورت گیرد تا از عوارض جانبی و تداخلات دارویی جلوگیری شود.
عوارض مصرف زولپیدم
مانند بسیاری از داروهای خواب‌آور، زولپیدم نیز می‌تواند عوارض جانبی داشته باشد. این عوارض به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند: عوارض شایع و عوارض نادر ولی جدی. آگاهی از این عوارض برای مصرف‌کنندگان ضروری است تا بتوانند از مصرف ایمن دارو اطمینان حاصل کنند.
عوارض جانبی شایع:
این عوارض معمولاً خفیف هستند و ممکن است با سازگاری بدن به دارو کاهش یابند:
خواب‌آلودگی در روز بعد: احساس خستگی و کمبود انرژی در طول روز، به‌ویژه اگر دارو دیرهنگام مصرف شود.
سرگیجه یا سبکی سر: اختلال در تعادل یا احساس گیجی.
تهوع و مشکلات گوارشی: حالت تهوع، اسهال یا ناراحتی معده.
سردرد: یکی از عوارض شایع که ممکن است بعد از بیدار شدن از خواب رخ دهد.
عوارض نادر ولی جدی:
این عوارض نیاز به توجه فوری دارند و در صورت بروز باید با پزشک تماس گرفت:
رفتارهای غیرعادی در خواب: انجام کارهایی مثل راه رفتن، غذا خوردن یا حتی رانندگی در خواب بدون آگاهی.
وابستگی یا سوءمصرف دارو: مصرف طولانی‌مدت می‌تواند به وابستگی جسمی و روانی منجر شود.
اختلال حافظه کوتاه‌مدت: فراموش کردن رویدادهای اخیر یا ایجاد شکاف‌های حافظه.
واکنش‌های آلرژیک: علائمی مثل خارش، ورم زبان یا صورت، تنگی نفس که به‌ندرت دیده می‌شود ولی خطرناک است.
نکات ایمنی و پیشگیری:
از مصرف الکل همراه با زولپیدم خودداری کنید، زیرا احتمال سرگیجه و خواب‌آلودگی را افزایش می‌دهد.
از انجام کارهایی که نیاز به تمرکز بالا دارند، مثل رانندگی، بلافاصله پس از مصرف دارو اجتناب کنید.
اگر سابقه اعتیاد یا مشکلات روانی دارید، حتماً پیش از مصرف با پزشک مشورت کنید.
این دارو باید تنها طبق تجویز پزشک و در دوره‌های زمانی کوتاه مصرف شود تا از بروز عوارض جانبی جدی پیشگیری شود.
نحوه مصرف زولپیدم
مصرف زولپیدم باید دقیقاً مطابق دستور پزشک باشد تا از عوارض جانبی و خطرات احتمالی جلوگیری شود. در ادامه، جزئیات مربوط به نحوه مصرف این دارو توضیح داده شده است:
دوز مصرفی:
دوز استاندارد برای بزرگسالان:
معمولاً دوز 5 یا 10 میلی‌گرم قبل از خواب تجویز می‌شود. مصرف دوز بالاتر از 10 میلی‌گرم توصیه نمی‌شود، زیرا خطر عوارض جانبی را افزایش می‌دهد.دوز برای افراد مسن یا دارای بیماری‌های خاص:
در افراد مسن یا بیمارانی که مشکلات کبدی دارند، معمولاً دوز 5 میلی‌گرم تجویز می‌شود تا خطر عوارض جانبی کاهش یابد.
زمان مصرف:
زولپیدم باید 30 دقیقه قبل از خواب و هنگامی که قصد دارید به تخت‌خواب بروید، مصرف شود.
این دارو باید زمانی مصرف شود که حداقل 7 تا 8 ساعت زمان برای خوابیدن در اختیار دارید. اگر نیاز دارید زودتر بیدار شوید، ممکن است دچار خواب‌آلودگی و اختلال در عملکرد شوید.
روش مصرف:
زولپیدم باید به‌صورت خوراکی و همراه با یک لیوان آب مصرف شود.
بهتر است آن را با معده خالی مصرف کنید، زیرا مصرف همراه غذا ممکن است اثرگذاری آن را به تأخیر بیندازد.
مدت زمان مصرف:
این دارو معمولاً برای دوره‌های کوتاه‌مدت (2 تا 4 هفته) تجویز می‌شود.
مصرف طولانی‌مدت توصیه نمی‌شود، زیرا ممکن است به وابستگی یا کاهش اثربخشی دارو منجر شود.
نکات مهم:
از شکستن، جویدن، یا خرد کردن قرص خودداری کنید؛ قرص باید به‌صورت کامل بلعیده شود.
در صورت فراموشی یک دوز، از مصرف دوز اضافی خودداری کنید. اگر نزدیک به زمان خواب نیست، بهتر است دوز را مصرف نکنید.
در صورت قطع مصرف، باید این کار تدریجی و تحت نظر پزشک انجام شود تا از علائم ترک جلوگیری شود.
زولپیدم دارویی است که به بهبود کیفیت خواب کمک می‌کند، اما مصرف صحیح آن نیازمند رعایت دقیق دوز و دستورالعمل پزشک است. مصرف غیرمنطقی یا طولانی‌مدت این دارو می‌تواند منجر به وابستگی یا عوارض جانبی شود. همیشه قبل از تغییر در نحوه مصرف، با پزشک مشورت کنید.
تداخلات دارویی زولپیدم
زولپیدم می‌تواند با برخی داروها و مواد دیگر تداخل داشته باشد، که ممکن است اثرات جانبی یا خطرات جدی ایجاد کند. این تداخلات معمولاً به دلیل تأثیر زولپیدم بر سیستم عصبی مرکزی (CNS) یا تأثیر آن بر متابولیسم بدن رخ می‌دهد. در ادامه، جزئیات این تداخلات آورده شده است:
تداخل با داروهای دیگر:
داروهای آرام‌بخش و ضد اضطراب (مثل بنزودیازپین‌ها): این داروها می‌توانند اثر خواب‌آور زولپیدم را تشدید کنند و خطر خواب‌آلودگی شدید یا کاهش عملکرد مغز را افزایش دهند.
داروهای ضد افسردگی: برخی از داروهای ضد افسردگی مانند فلوکستین یا سرترالین ممکن است اثرات زولپیدم را تقویت کرده یا تغییر دهند.
مسکن‌های قوی (مثل مرفین): مصرف هم‌زمان این داروها می‌تواند باعث کاهش شدید عملکرد سیستم عصبی مرکزی و حتی خطر مشکلات تنفسی شود.
داروهای آنتی‌هیستامین (ضد حساسیت): مصرف هم‌زمان این داروها می‌تواند اثر خواب‌آوری زولپیدم را افزایش دهد.
تداخل با الکل و مواد مخدر:
الکل: مصرف الکل همراه با زولپیدم می‌تواند اثرات مضر آن را تشدید کند، از جمله کاهش هوشیاری، خواب‌آلودگی بیش از حد، و افزایش خطر تصادف یا آسیب.
مواد مخدر: زولپیدم نباید همراه با مواد مخدر استفاده شود، زیرا خطر خواب‌آلودگی شدید و مشکلات تنفسی افزایش می‌یابد.
تداخل با داروهای متابولیزه‌شده توسط کبد:
زولپیدم توسط کبد متابولیزه می‌شود. داروهایی که فعالیت آنزیم‌های کبدی را تغییر می‌دهند، ممکن است بر عملکرد زولپیدم تأثیر بگذارند:
داروهای مهارکننده آنزیم‌های کبدی (مثل کتوکونازول): این داروها می‌توانند باعث افزایش سطح زولپیدم در بدن شوند، که منجر به عوارض جانبی شدیدتر می‌شود.
داروهای القاکننده آنزیم‌های کبدی (مثل ریفامپین): این داروها ممکن است اثر زولپیدم را کاهش دهند.
تداخل با داروهای روان‌پزشکی:
داروهای ضدروان‌پریشی و تثبیت‌کننده خلق:
این داروها می‌توانند با زولپیدم تداخل داشته باشند و باعث افزایش خواب‌آلودگی و کاهش تمرکز شوند.
اطلاع از این تداخلات می‌تواند به مصرف ایمن‌تر زولپیدم و کاهش خطرات ناشی از آن کمک کند.
موارد احتیاط و منع مصرف زولپیدم
زولپیدم دارویی است که در صورت استفاده نادرست می‌تواند عوارض جدی به همراه داشته باشد. بنابراین، پیش از شروع مصرف، آگاهی از موارد احتیاط و شرایطی که مصرف آن منع می‌شود، ضروری است. این موارد به شرح زیر هستند:
موارد احتیاط:
افراد مسن: افراد بالای 65 سال ممکن است به اثرات زولپیدم حساس‌تر باشند و در معرض خطر بیشتری برای سرگیجه، افتادن، و آسیب‌های ناشی از آن قرار گیرند. کاهش دوز برای این گروه سنی توصیه می‌شود.
افراد با مشکلات کبدی: از آنجا که زولپیدم توسط کبد متابولیزه می‌شود، در افراد با بیماری‌های کبدی باید با احتیاط و دوزهای پایین‌تر استفاده شود، زیرا ممکن است سطح دارو در بدن افزایش یابد.
سابقه مشکلات روانی: افرادی که سابقه افسردگی، اضطراب، یا سایر مشکلات روانی دارند، باید با احتیاط این دارو را مصرف کنند، زیرا زولپیدم ممکن است علائم روان‌پریشی یا رفتارهای غیرعادی را تشدید کند.
مصرف طولانی‌مدت: زولپیدم معمولاً برای مصرف کوتاه‌مدت (2 تا 4 هفته) توصیه می‌شود. استفاده طولانی‌مدت می‌تواند منجر به وابستگی یا کاهش اثربخشی دارو شود.
رانندگی و انجام کارهای خطرناک: پس از مصرف زولپیدم، تا زمان اطمینان از بازگشت کامل هوشیاری، از رانندگی یا انجام کارهایی که نیاز به تمرکز دارند، خودداری کنید.
پس از مصرف زولپیدم، تا زمان اطمینان از بازگشت کامل هوشیاری، از رانندگی یا انجام کارهایی که نیاز به تمرکز دارند، خودداری کنید.
موارد منع مصرف:
بارداری و شیردهی: زولپیدم در دوران بارداری می‌تواند به جنین آسیب برساند (به‌ویژه در سه‌ماهه اول). همچنین، ممکن است از طریق شیر مادر به نوزاد منتقل شود و مشکلاتی ایجاد کند. در این شرایط، مصرف دارو باید با نظر پزشک انجام شود.
آلرژی به زولپیدم یا ترکیبات مشابه: افرادی که به زولپیدم یا هر یک از مواد تشکیل‌دهنده آن حساسیت دارند، نباید از این دارو استفاده کنند.
سابقه سوءمصرف مواد یا الکل: افراد با سابقه اعتیاد به مواد مخدر یا الکل باید از مصرف زولپیدم خودداری کنند، زیرا احتمال وابستگی به این دارو در آنها بیشتر است.
آپنه خواب:زولپیدم ممکن است علائم آپنه خواب را تشدید کند و باعث مشکلات تنفسی شود.
بیماری‌های ریوی یا مشکلات تنفسی: در افرادی که بیماری‌های ریوی یا مشکلات تنفسی (مانند آسم یا COPD) دارند، مصرف زولپیدم ممکن است خطرات جدی برای تنفس ایجاد کند.
رعایت این موارد می‌تواند به پیشگیری از عوارض احتمالی و استفاده ایمن از زولپیدم کمک کند.
قرص زولپیدوم اعتیاد آور است؟
بله، قرص زولپیدم (Zolpidem) ممکن است اعتیادآور باشد، به‌ویژه اگر به‌صورت طولانی‌مدت یا در دوزهای بالاتر از مقدار تجویز شده مصرف شود. این دارو به دسته‌ی داروهای خواب‌آور-آرام‌بخش تعلق دارد و برای درمان کوتاه‌مدت بی‌خوابی تجویز می‌شود. اگر زولپیدم به‌طور غیرمنطقی یا خودسرانه مصرف شود، می‌تواند منجر به وابستگی جسمی و روانی شود.
چگونه زولپیدم اعتیادآور می‌شود؟
وابستگی جسمی: با مصرف مکرر زولپیدم، بدن به حضور این دارو عادت می‌کند و برای دستیابی به همان اثر خواب‌آور، نیاز به دوزهای بیشتری دارد.
وابستگی روانی: فرد ممکن است به زولپیدم به‌عنوان تنها راه‌حل برای خواب تکیه کند و بدون آن احساس اضطراب یا ناتوانی در خواب کند.
علائم اعتیاد به زولپیدم
نیاز به افزایش دوز برای دستیابی به همان اثر.
تجربه علائم ترک مانند اضطراب، تحریک‌پذیری، بی‌خوابی شدید، یا لرزش در صورت قطع مصرف.
استفاده از دارو در مواقعی که نیازی به آن نیست.
مصرف زولپیدم بدون تجویز پزشک یا ادامه مصرف بیش از مدت زمان توصیه شده.
ترک زولپیدم
ترک قرص زولپیدم یک فرآیند حساس است که باید تحت نظر پزشک انجام شود. زولپیدم می‌تواند وابستگی جسمی و روانی ایجاد کند، به همین دلیل ترک ناگهانی آن ممکن است باعث بروز علائم ترک شود. در ادامه مراحل و نکات مهم ترک این دارو آورده شده است:
علائم ترک زولپیدم
علائم ترک می‌تواند بسته به مدت و میزان مصرف متفاوت باشد. شایع‌ترین علائم عبارتند از:
بی‌خوابی شدید: بازگشت بی‌خوابی که ممکن است موقتی باشد.
اضطراب و تحریک‌پذیری:احساس نگرانی و تنش.
لرزش و تعریق:به‌ویژه در موارد وابستگی جسمی.
اختلالات خلقی: افسردگی یا نوسانات خلقی.
گیجی یا توهم:در موارد شدید سوءمصرف.
مراحل ترک زولپیدم
الف) مشورت با پزشک:
ترک زولپیدم باید تحت نظارت پزشک انجام شود.
پزشک ممکن است دوز مصرفی را به‌تدریج کاهش دهد روشTapering) ) تا بدن به کمبود دارو عادت کند.
ب) کاهش تدریجی دوز:
دوز مصرفی به‌صورت مرحله‌ای کاهش می‌یابد. این روش از بروز علائم ترک شدید جلوگیری می‌کند.
مدت زمان کاهش دوز بسته به میزان وابستگی ممکن است از چند هفته تا چند ماه طول بکشد.
ج) استفاده از جایگزین‌ها:
پزشک ممکن است از داروهای جایگزین یا مکمل‌هایی استفاده کند که به کنترل علائم ترک و بهبود خواب کمک کنند.
روش‌های غیر دارویی مانند مشاوره روان‌شناسی یا تکنیک‌های آرامش‌بخش ممکن است تجویز شود.
توصیه‌های حمایتی برای ترک زولپیدم
الف) تغییر سبک زندگی:
ایجاد یک روال خواب منظم (خوابیدن و بیدار شدن در زمان مشخص).
اجتناب از کافئین، الکل و مواد محرک، به‌ویژه در ساعات پایانی روز.
استفاده از تکنیک‌های آرام‌سازی مانند مدیتیشن، یوگا یا تنفس عمیق.
ب) حمایت روانی:
گفت‌وگو با یک مشاور یا روان‌شناس برای کنترل اضطراب و استرس.
پیوستن به گروه‌های حمایتی برای افرادی که با بی‌خوابی یا ترک داروهای خواب‌آور درگیر هستند.
ج) فعالیت بدنی:
ورزش منظم می‌تواند به بهبود کیفیت خواب و کاهش علائم اضطراب کمک کند.
هشدارها
ترک ناگهانی زولپیدم، به‌ویژه در مصرف طولانی‌مدت یا دوزهای بالا، می‌تواند خطرناک باشد و باعث علائم ترک شدید یا حتی عوارض جدی شود.
اگر علائمی مثل تشنج، توهم یا افسردگی شدید رخ داد، باید فوراً به پزشک مراجعه کنید.
ترک زولپیدم نیازمند برنامه‌ای دقیق و حمایت پزشکی است. با رعایت مراحل کاهش تدریجی دوز و تغییر سبک زندگی، می‌توانید وابستگی به این دارو را مدیریت کرده و کیفیت خواب خود را بهبود ببخشید.
کمپ ترک اعتیاد آوای میعاد رهایی با بهره‌گیری از تیمی متخصص و محیطی امن، به شما کمک می‌کند تا با مدیریت صحیح و اصولی، وابستگی به داروهایی مانند زولپیدم و سایر مواد اعتیادآور را پشت سر بگذارید. این مرکز با ارائه برنامه‌های شخصی‌سازی‌شده، نظارت پزشکی حرفه‌ای، و حمایت روان‌شناختی، فرآیند ترک را به تجربه‌ای ایمن و اثربخش تبدیل می‌کند. اگر به دنبال راه‌حلی دائمی برای بازگشت به زندگی سالم هستید، آوای میعاد رهایی گزینه‌ای مطمئن برای شروع یک مسیر تازه است. با ما تماس بگیرید و اولین قدم را به سوی بهبود بردارید.
برای مشاوره رایگان می توانید با شماره ۰۲۱-۲۲۲۹۰۴۸۴ تماس بگیرید تا متخصصان شما را راهنمایی کنند.
آیا می شود زولپیدم را در خانه ترک کرد؟
بله، ترک زولپیدم در خانه امکان‌پذیر است، اما باید با احتیاط و برنامه‌ریزی دقیق انجام شود. ترک این دارو، به‌ویژه در صورت مصرف طولانی‌مدت یا دوزهای بالا، می‌تواند با علائم ترک همراه باشد که نیازمند مدیریت مناسب است.
آیا قرص زولپیدم در آزمایش اعتیاد مشخص می شود؟
قرص زولپیدم به‌طور معمول در آزمایش‌های استاندارد اعتیاد (مانند آزمایش ادرار یا خون برای مواد مخدر رایج مثل مرفین، مت‌آمفتامین، یا کوکائین) مشخص نمی‌شود، زیرا این دارو در دسته‌ی داروهای خواب‌آور (غیربنزودیازپینی) قرار دارد و معمولاً در پنل‌های آزمایشگاهی عمومی بررسی نمی‌شود.
با این حال، در شرایط خاص ممکن است شناسایی شود. در ادامه توضیحات بیشتری آورده شده است:
آیا زولپیدم در آزمایش‌های رایج مشخص می‌شود؟
زولپیدم در آزمایش‌های معمول مواد مخدر، که برای شناسایی مواد اعتیادآور رایج انجام می‌شود، تشخیص داده نمی‌شود. این دارو در دسته بنزودیازپین‌ها قرار ندارد، بنابراین در پنل‌هایی که بنزودیازپین‌ها را بررسی می‌کنند نیز شناسایی نمی‌شود.
در چه مواردی زولپیدم شناسایی می‌شود؟
اگر آزمایش خاصی برای شناسایی زولپیدم یا داروهای خواب‌آور طراحی شده باشد، این دارو ممکن است تشخیص داده شود.
برخی از کارفرمایان یا سازمان‌ها (مانند مراکز درمانی یا حمل‌ونقل) ممکن است آزمایش‌های تخصصی‌تری را درخواست دهند که در آنها زولپیدم هم شناسایی می‌شود.
مدت زمان باقی ماندن زولپیدم در بدن:
ادرار: زولپیدم معمولاً تا 24 تا 48 ساعت پس از مصرف در ادرار قابل شناسایی است، اما این مدت ممکن است بسته به دوز مصرفی و متابولیسم فرد متفاوت باشد.
خون: در آزمایش خون، زولپیدم معمولاً طی 10 تا 20 ساعت پس از مصرف قابل شناسایی است.
مو: در آزمایش موی تخصصی، زولپیدم ممکن است تا چند هفته یا ماه پس از مصرف قابل تشخیص باشد، اما این نوع آزمایش به‌ندرت انجام می‌شود.
زولپیدم در آزمایش‌های رایج اعتیاد مشخص نمی‌شود، مگر اینکه آزمایش تخصصی برای شناسایی این دارو انجام شود. اگر زولپیدم را طبق نسخه پزشک مصرف می‌کنید، نیازی به نگرانی نیست، زیرا با ارائه مدارک لازم، مصرف شما موجه تلقی خواهد شد.
جمع بندی
زولپیدم یک داروی خواب‌آور است که عمدتاً برای درمان کوتاه‌مدت بی‌خوابی تجویز می‌شود و می‌تواند در صورت مصرف طولانی‌مدت یا خودسرانه منجر به اعتیاد جسمی و روانی شود. ترک زولپیدم باید تحت نظر پزشک و به‌صورت تدریجی انجام شود تا از بروز علائم ترک مانند بی‌خوابی شدید، اضطراب، و تحریک‌پذیری جلوگیری شود.
این دارو معمولاً در آزمایش‌های استاندارد اعتیاد شناسایی نمی‌شود، اما در آزمایش‌های تخصصی قابل تشخیص است. مدت زمان باقی ماندن زولپیدم در بدن بسته به نوع آزمایش متفاوت است (24 تا 48 ساعت در ادرار و 10 تا 20 ساعت در خون). برای استفاده ایمن، مصرف زولپیدم باید طبق تجویز پزشک و برای دوره‌های کوتاه‌مدت باشد، و در صورت نیاز به ترک، حمایت پزشکی و تغییر سبک زندگی می‌تواند به موفقیت در فرآیند کمک کند.